Północne wycie

Na tej górze ,każdy wilk wyje jakby śpiewał. Najczęściej wyją tu młode pary lub szczeniaki uczą się wyć. O północy wilki zaczynają tańczyć i śpiewać jak szalone.Każdy z nich zakochuje się od pierwszego wejrzenia.
Miłego wycia!
-Auuuuuuu...

-Witaj Vikven.-Powiedziała z głową w dole ,bo była bardzo smutna.
-Auuu...-Podniosła głowę i zawyła ,ale po chwili jej głowa znów była w dole.
Lyka usiadła i przyglądała się księżycowi.

Elwey powoli przylazł w to miejsce. Przysiadł i zawył zachrypniętym głosem. Po co on to robił!? Toć to wilcze zachowanie nie demoniczne! Ach nie ważne... Elwey był najedzony i zadowolony. Wilk nie bacząc na towarzystwo wył bez zmiany chrapliwego tonu.

-Och witaj Elwey-Lyka powiedziała i podniosła głowę z prędkością światła

Elwey zaprzestał wycia i spojrzał na Lykę.
- Witaj.
Rzekł obojętnym tonem. Była mu obojętna. Prawie jej nie znał więc po co się odezwał? Z grzeczności? On rzadko kiedy był grzeczny.

-Wyjesz?Bo ja tak-Zapytała.-A masz partnerkę?-Znów zapytała i zarumieniła się ,bo wcale nie chciała tego powiedzieć.

Elwey spojrzał na nią jakby raziła prądem. I następna leci na jego urok. Wilk zachichotał w myślach. "Przyjdzie mi zostać wilkiem zamiast demonem" rozbawiła go ta myśl. Nie okazywał jednak tego z wierzchu. Był poważny i oddychał lekko.
- Czy wyję? Jak widać. A co do partnerki, jestem wampirem. Która by zechciała demona?
Zapytał patrząc w niebo.

-Wiesz ja bym chciała-Powiedziała ze wstudem i usiadła na lodzie.Po chwili zjechała z góry.

Elwey widząc co się dzieje zareagował natychmiastowo. Schwytał spadającą Lykę za ogon i wciągnął spowrotem na górę.
- No cóż, powiem ci szczerze, że nie jest to najlepsza rzecz.
Rzekł zakłopotany po czym dodał.
- Zapomnij o mnie. Nie jestem dla ciebie odpowiedni.
Dodał ponuro i wycofał się lekko. "Cóż za zwierzenia!" pomyślał niezadowolony. "Lyka powinna znaleźć sobie lepszego partnera. Ja się absolutnie nie nadaję!" myślał natarczywie.

-Ale ja nikogo nie znajde tutaj każdy już ma partnera i partnerkę oprócz mnie i ciebie-Powiedziała ze łzami w oczach nie chciała innego ten był jedyny.

Elwey westchnął.
- Wierzę, że tak czujesz lecz czy jesteś pewna spędzić resztę swojego życia z wampirem?
Spytał gładąc Lykę po łbie. Jeszcze tylko brakowało żeby się tu mu popłakała.

-Jestem pewna ,bo mi nic nie będzie w tobie przeszkadzać-Powiedziała Lyka

Elwey spodziewał się takiej odpowiedzi. Westchnął raz jeszcze i rzekł.
- Jesteś absolutnie pewna? Ty umrzesz a ja będę żył wiecznie...
To mówiąc spojrzał jej głęboko w oczy. Chciał jej dać do zrozumienia, że to naprawdę nie jest wspaniały pomysł.

-Mówię szczerze ja ja cię...-Nie dokończyła zdania z powodu jej płaczu.

Elwey spojrzał na nią z początku wzrokiem niezadowolonego ojca po czym objął ją.
- Nie płacz. Jestem tu z tobą i zostanę z tobą.
Rzekł otulając ją swoim wiecznie chłodnym ciałem.