Północne wycie

Czyli że?-Popatrzyła na Elwey'a i powiedziała z uśmiechem na twarzy.

- Czyli, że otrzymałaś wampira jako prezent po świąteczny.
Zarechotał tym swoim zachrypniętym głosem.

-He He He-Zaśmiała się.-A nie zaprosisz mnie na randkę i nie zrobimy własnego miejsca?-Zapytała

Elwey znowu zarechotał.
- Mam cię zabrać na randkę by potem pogryźć? Nie jesteś wampirzycą więc to nie jest dla ciebie bezpieczne.
Rzekł z powagą w głosie. Teraz spadła na niego odpowiedzialność chronienia Lyki. Nie chciał by przez niego coś się jej stało.

[b]-A co z miejscem musimy sobie je zrobić ,aby gdzieś spać?-Zapytała zaspana.Chciało jej się bardzo spać.Położyła się i zasnęła.

Elwey zaśmiał się głucho po czym wziął Lykę na plecy i zaczął zchodzić z góry.
- Wampiry nie śpią...
Szepnął jej cicho i udał się do miejsca w którym mogliby zamieszkać.

Już Nas Tu Niema

Przybyła spokojnie wylądowała cicho jak jastrząb i zawyła tak piękną pieśń że niektórzy się popłakali a brzmiala tak ,, tam gdzie nuty dźwiek, i glosu ptaków śpiew ,jedzie do mnie nocą i dniem by czule pieścić mnie"

Kinnojo stanęła na najwyższej górze i wtapiając się w księżyc zawyła pieśń: "Ty, o wielki księżycu, który świeci o mroku, sawsze nam będziesz przyjacielem, nawet o zmroku". Zaśpiewała też 2 piosenkę: "Kwiaty są wiosną, bardzo się zielenią. Nasze twarze aż się rumienią. Słońce wesoło promykami dotyka tafli wody i przy tym nuci słowa swobody..."

Posłuchała pieśni wilczycy i łzy pociekły po jej twarzy po chwili zawyła piosenkę ,,W gąszczu trudnych spraw, Chce odszukać nić, Która wskaże mi,
Gdzie zmierzać mam, jak żyć. Wiem, że znajdę ją, wiem już z kim chcę iść,
Gdy zabraknie sił, Gdy zgubię sens,
Z pomocą przyjdzie chór dwóch serc

Już wiem, miłość drogę zna,

Poprowadzi mnie, przez świat,

Ty przy mnie, ja przy tobie,

Przez Vikven, ku jutrzence dnia,

Świat jest lepszy gdy,

Jesteś obok ty,

Miłość drogę zna... "

Vikven z daleka usłyszał to piękne wycie. Zobaczył piękną wilczycę ,która wydawała się w jego typie. Podszedł i zawył:

Jak mam jej wyznać miłość,
Jak wytłumaczyć mam
Kim jestem, co się stało
Nie wiem, Co robić nie wiem sam

Wilczyca usiadła, dobrze pamiętała Mroka. Najpierw naskoczyła na niego z radością. - Vikven! Ale fajowo cię widzieć! - znowu usiadła i czekała co on odpowie

Wysoko... Nie wiem czy chce mi się wchodzić... Ale jednak ciekawość mnie przezwyciężyła... Bez najmniejszych oznak zmęczenia, wdrapałam się na wilczą górę. Ileż tu było wilków! Nie lubiłam tłoków ale postanowiłam zostać. Bezszelestnie podeszłam do pary wilków i zaczęłam je obserwować.

Wilczyca zawyła do Mroka:
" Tyś mym zbawieniem,
Światłem w tunelu,
Jak przebaczyć mam Ci kochanie,
Z całego serca swego..."

Zaczęłam obserwować ową wilczycę. Śpiewała? To bardzo prawdopodobne... Spokojnie podeszłam bliżej i powiedziałam.
- Śpiewasz.
To było raczej stwierdzenie. Lubiłam wszystko stwierdzać. Taka moja natura. "Nie przedstawiłaś się!" krzyknęła mi myśl w moim łbie. No właśnie, nie przedstawiłam się! Ale kogo to obchodzi? Odgoniłam natrętną myśl i sama zaczęłam śpiewać.
-" I'm not afraid to take a stand
Everybody come take my hand
We'll walk this road together, through the storm
Whatever weather, cold or warm
Just let you know that, you're not alone"

Ogarnęła mnie chęć pokazania iż w solówkach, jestem stanowczo lepsza. Cała ja!

Vikven także zaśpiewał:

,,Kiedyś czułem wstyd,głupio bałem się
że nie zdążę już że miłość straci sens,
że wyśmieją nas Dzisiaj Wreszcie wiem''