Północne wycie

Wysłuchałam co też inny wilk ma do powiedzenia. Nie odwracałam się, więc nie widzaiłam go bądź jej kimkolwiek był bądź była. Czułam zapach ale nie widziałam. Byłam odwrócona do reszty plecami. Po chwili smętnie zawyłam do księżyca.

Vikven zrobił się smutny nie był już tym agresywnym wilkiem. Usiadł i znów zaczął wyć:
"Znów się mogę śmiać
nie zrażą mnie przy tobie
dobrze czuję się.
Wiem że
miłość drogę zna
poprowadzi nas
przez świat
ty ze mną i ja z tobą
przez Vikven ku jutrzence dnia
Świat jest lepszy gdy
jesteś obok ty miłość drogę zna"

Po zawyciu Vikven podniósł głowę i zrobił się trochę szczęśliwszy.

Odwróciłam się nie mogąc wytrzymać zżerającej mnie ciekawości. Ach... To tylko Vikven... Prychnęłam cicho i z niechęcią opuściłam to miejsce. Nie warte było mojej fatygi.

Z.T.

Vikven'owi znów głowa padła w dół i znowu zawył:

"Jeden głos ja i ty,
Ziemia, niebo, radość, łzy
Nie straszny nam jest żaden cios!
Pomyśl więc co ci da
Mądrość i odwagę lwa
Z wielu stron, z wielu gwiazd
Jeden głos"

Zobaczyła Mroka i zawyła czule dla Bravea zwrotkę krotką
,,On pokocha mnie i skradnie me tajemnice
a ja oddam serce w ślubnym kobiercu"

- "Kiedy życie sens juz kończy,
I odchodzisz bez pytania, to wiedz:
Że mi serce pęka!
Cóż to za udręka?
MAM DOŚĆ! MAM DOŚĆ!
Za dużo razy dostałam w kość!
Miłość boli, ja to wiem.
Kiedy cierpieć moje serce miało...
Vikvenie, odeszłesz, więc ja zrobię to samo.
... Będzie bolało, oj będzie bolało ..."

Kinae zachciało sie płakać. Musiała odejść. Życie nia miało sensu. Po raz wtóry zaczęła od nowa. Odepchnęła lekko byłego już partnera i pociągnęła nosem. Jednym okiem rozejrzała się po wszystkich wilkach, po czym szybko zawróciła i zbiegła ze skały.

z.t

Na widok zbiegającej wilczycy spojrzała zdumionym wzrokiem i pofrunela w dal.
z/t.