Spotkanie Candii i Mroka

- Może chodźmy już stąd... Czuję się tu nieswojo.
Rzekłam odwzajemniając liźnięcie. Nie chciałam tu dłużej zostawać. W końcu to tu, rozpoczęła się ta afera Candii i Mroka. Nie chciałam i koniec kropka... No chyba, że Vikven chciał...

A ona wszystko widziała. Liźnięcie, pocałunek i pytanie. Nigdy nie czuła się tak... nieswojo i dziwnie. Była zła. Okropnie wściekła. Paski, które miała na ciele, zmieniły się na czerwone. Oczy również. Candia nie tolerowała zdrady. Wręcz przeciwnie - musiała ją ZABIĆ. Wtem, zielona rurka z płynem, którą trzymała między zębami pękła. Ciecz zaczęła ciec po pysku samicy. Ta ruszyła na Vikvena z takim popędem, że dymiło się jakby po przejściu tornada. Przystanęła na chwilę, zalewając się łzami.
- A ja Cię kochałam! Oszuście jeden! Przecież mamy dzieci, piękną czwóreczkę!! A ty chcesz się łasić do innej??!! Mam Cie dość!! Masz mnie głęboko tam, gdzie słońce nie dociera!! Wstydź się!! Kończę z twoimi ciepłymi słówkami!! I życiem!!! Mam Cię dość, rozumiesz??! MAM CIĘ DOŚĆ!!!!!!!!!!!!!!!!! - warknęła najgłośniej, jak tylko umiała. Nagle napadł ją świetny pomysł. Rzuciła się na Vikvena i przykuła go ostrymi pnączami do ziemi. Zaraz potem stworzyła ogromnego, ognistego lisa, wielkiego jak trzydzieści wilków - jeden na drugim.
- Za...zaa...zaabij ggo. - krzyknęła z lekkim bólem i usiadła. Ale była jeszcze przecież Evan! Uch, musiała ją stąd wygonić. Stworzyła stado elektrycznych lwów, które zabijały, poprzez dotknięcie. Can nie miała już nic innego do roboty, więc usiadła. Teraz zrozumiała, że musi być zła. Ona już to wiedziała dawno temu, lecz nie mogła uwierzyć. Zaiste.

//Nie chciała coś mi się pisać, ale masz za karę... Uch :3