Morze pełne łez

Kinnojo przybiegła nad morze aby odpocząć. Płakała po ostatnich dniach. Szuka tego jedynego, nowego i pięknego. Tylko Lyka mogła pocieszyć Kinę.
Mówcie mi Kina, jojo llub Kin.

W miejsce to przylazł czarny wilk z pasiastymi skarpetami na łapach. Na pierwszy rzut oka wyglądał krucho i młodo, lecz tak naprawdę był już dorosły i smukły. W pysku niósł latarnię. Nie wiadomo po co. Widząc prawdopodobnie nieznaną mu waderę podszedł bliżej. Może ona go znała a on nie pamiętał? To możliwe przy jego krótkiej pamięci...
- Hej jeste...
Nie dokończył widząc smutek i rozpacz w oczach wilczycy. Wilk postawił latarnię obok i przysiadł obok niej. Po chwili rzekł opiekuńczym głosem.
- Coś się stało?
Nie lubił smutku, no chyba, że swoich wrogów ale Lost, bo tak zwał się owy wilk nie przypuszczał, że owa wadera mogłaby być jego wrogiem.

-Kin co się stało?-Powiedziała z przykrością do wadery.-Wiem że odeszłaś od mojego brata ,ale on no cóż powiedzieć zasmucił się-Powiedziała jakby sama była swoim bratem.

Usiadła obok nich.
-Nie martw się. Ja też szukam partnera. Ale co ja wiem?? Nic...

- Lyka ja go kocham, ale on jest jakiś inny niż ja... - Wilczyca znowu się ze smuciła i przylecieli jej przyjaciele: Piękne, białe gołębie.
- To jest Supek. - przedstawiła jednego z nich
- A to jest Sekatek. - drugi miał znamię, fale na głowie. Oznaczało to magiczny symbol, to jedyny ptak który przetrwał setki lat.
- Pobawimy się, chociaż ja i Lyka jesteśmy samotnikami.

"Dziwne..." pomyślał Lost przyglądając się waderom. Podniósł swoją latarnię i ze zdziwieniem zaczął się oddalać. Jego szary ogon kiwał się to na prawo to na lewo. "Może źle się czują?" pomyślał nadal zerkając na wilczyce ukradkiem. Z początku smutne potem nagle energia je rozpiera... Dziwne. Wilk gwizdnął a zanim pojawiły się trzy kurczęta.
- Idziemy.
Rzekł do ptaków i wlazł na palmę. Nie chciało mu się ot tak iść. Wolał chociaż poobserwować co się wydarzy. W ciszy zupełnej...

Kina od razu się rozchmurzyła. Już jej przeszło. Była taka...wolna.
Pobiegła na tratwę i usiadła. Czekała na nie wiadomo co. Nagle z wody wynurzył się rekin!!! Otworzył swoją paszczę i chciał zjeść Kine. Wilczyca bez stresu, siedziała tyłem do rekina. Położyła swoją łapę na jego nosie i powiedziała:
- Demon dosyć! - Rekin popłynął sobie daleko, daleko. Wadera położyła się i wpatrywała się w rafę koralową, machając przy tym łapką w wodzie.

No i znowu.
- Magia...
Burknął pod nosem cicho i skoczył z palmy z zamiarem, zwiedzania dalszych zakątków krainy. Znowu był niepotrzebny. "Deja Vu..." pomyślał zrezygnowany. Już zmierzał ku wyjściu, gdy uświadomił sobie, że zostawił kurczęta i latarnię na drzewie. Raz dwa wlazł na palmę z powrotem, wziął latarnię w pysk a kurczęta na plecy i zeskoczył po raz drugi.
- Do zobaczenia.
Rzekł cicho i zaczynał ruszać w stronę wyjścia.

Kinnojo pobiegła razem z Lost. Nie chciała być sama. Z nim czuła się lepiej.

Pobiegła za nimi.
-Pobawimy się?? Rzuciła sucho.

- Dobra, ale ty szukasz! - Wadera schowała się w liściach i owocach palmy.

Lost nie oglądając się za siebie poszedł. Wciąż rozmyślał czy aby wybrrał prawidłową watahę. "Wataha jest wesoła ja jestem ponury... Jeszcze się zastanowię" pomyślał nad rzeczami mało istotnymi i znikł. Za nim biegły kurczęta a latarnia oświetlała drogę.

JMTNM.

Kinnojo również rozmyślała nad watahą.
- Czemu ją opuściłam? - mówiła do siebie.
Truchtała do lasu a obok wadery leciały 2 gołębie. W pysku niosła bombkę. Jaką? Przeźroczystą a w środku serce z kryształu. Gołębie robiły to samo, ale potem je upuściły, tak samo jak wilczyca. Kina.

JMTN, JMTM,

Zaczęła szukać, ale nikogo nie było, więc opuściła to miejsce.
JMTN.